Wat moet het fijn zijn, als je een positie hebt verworven zoals Hans Fredrik Jacobsen: je wordt in het hele land erkend als één van de beste folkmuzikanten, die er rondlopen, je wordt door iedereen gevraagd om één van de vele instrumenten die je beheerst te komen inspelen op hun platen -in casu van David Lindley tot Rick Danko, van Secret Garden tot Knut Reiersrud en van Sissel tot Erik Bye- en als je zelf een plaat maakt, onder eigen naam, dan kun je vrouw en kinderen meenemen naar de studio, want ook zij kunnen meer dan een aardig stukje musiceren. “Zij”, dat zijn echtgenote en folk-instituut Tone Hulbækmo en zonen Als en Hans Hulbækmo en hun instrumenten gaan van harp tot sac en drums. Daarmee schiet je al een heel eind op, zeker als je zelf alle fluitsoorten beheerst, naast gitaar, sax, oud en hoorn.

Hans Fredrik brengt op deze plaat een hommage aan “het Oor”, het instrument dat de muzikant in staat stelt het onschrijfbare toch in klank om te zetten. partituren kunnen veel bevatten, maar wie “op het gehoor” speelt”, beleeft de muziek op een heel andere manier dan wie ze van een blad af speelt. Dat was zowat het uitgangspunt voor deze knappe plaat, die voornamelijk folk bevat, maar ook toefjes improvisatie en jazz.

In 50 minuten speelt en zingt de man zeventien nummers, waarin hij de oren het werk laat doen, zodat er verrassende wendingen ontstaan, waar je als muzikant heel creatief mee kunt omgaan, zeker als je omringd bent door andere klasbakken. Op die manier “luister je naar binnen”, zoals hij het zelf uitdrukt in het bijhorende boekje. Dat wil ondermeer zeggen dat in je eentje spelen best aangenaam kan zijn, omdat je dan heel uitgepuurd kan spelen, maar dat tegelijk de interactie, die je nodig hebt om met anderen te spelen, een ander soort dynamiek doet ontstaan.

Lijkt allemaal wat theoretisch, maar als je de overigens erg mooie plaat een paar keer beluistert, snap je als vanzelf wat er gebeurt en wat er bedoeld wordt. Muziek is levende materie en hoort eigenlijk niet geschreven te worden: ze moet gemaakt en hermaakt worden, geïnterpreteerd, uitvergroot of net klein gehouden worden, zodat je kunt vertalen waar het om draait: emotie. Die fascinerende weg legt Jacobsen op deze plaat met erg goed gevolg af. Hij zingt zelfs op de openings- en de slottrack en de optelsom van één en ander is dan ook een heel gevarieerde plaat, die echt goed in het oor ligt. Aanbevolen aan al wie van levende muziek houdt!

(Dani Heyvaert)